पालकांनो. . . . . .

पालकांनो,...

प्रेमाचं पांघरूण घाला
पण, दृष्टीचं काढा..
अळीचा कोष
अळीनेच फोडावा
प्रेमापोटी, मदत म्हणून
दुसर्‍या कोणी फोडला
तर...
आतलं फुलपाखरू उडायचं नाही!

जहाज बंदरावर सर्वाधिक सुरक्षीत असतं.
मात्र कायम बंदरामध्येच
नांगरून ठेवण्यासाठी
ते बांधलेलं नसतं.
उधाणलेल्या समुद्रात
वादळाशी झुंजण्यातच
त्याची खरी सार्थकता असते.

शाळेत सोडण्यापासून,
प्रोजेक्ट करण्यापर्यंत
मुलगा/मुलगी शोधण्यापासून
पुढं, त्यांची मुलं सांभाळण्यापर्यंत
मुलांच्या सगळ्याच लढाया
आपणच लढू नये.

चटके बसल्याशिवाय
अपमान पचविल्याशिवाय
वाढ अपुरीच राहते.
आयत्या सुखाला किंमत नसते.
स्वकष्टाचीच भाकरी गोड लागते.

शिक्षण द्या, संस्कार द्या...
अडचणीला आधार द्या.
पण आयुष्यभर मुलं बसून खातील
इतकं मागे ठेऊ नका.
अती प्रेम पंगू बनविते
खूप पाणी रोप कुजविते.

आयुष्य हे

आयुष्य खुप छोटं असतं,
कुणालाच नं सापडलेलं कोडं असतं ,

इथे सुख- दुखं : ही पाहुणे असतात ,
आपल्या चांगल्याच परिचयाचेअसतात,

ह्या धावत्या जगात आपण स्वतःला हरवुन जाणार आहोत !
पाखरान सारखे उडून जाणार आहोत...

जगा हे प्रत्येक क्षण आयुष्यातलं,
कुणास ठाऊक कधी हे क्षण इथेच थांबेल,

पण,

आयुष्याला कितीही वाईट म्हटलं तरीही ते सुंदर आहेच,
आपल्या स्वप्नातल्या जागा सारखे ते नसले,
तरीही .. इथे देवा कडेही नसलेले आई-बाबा आहेत !

आपला सुर्य

आपण आपल्या मनाला समजावत बसावयाचे ! उधाचा दिवस चांगला उजाडेल , निदान आजच्या पेकश्या, वाईट नसनारा! पन छे, कालपेकश्या हि, नको असलेला, तासन् तास रेंगाळणारा,सुतक्या सारखा, असा दिवस हमखास उजाडणार,लवकर नसंपण्यासाठी, त्याला हाकलणार कसे, अन् कुठे! सिंदबाद च्या पाठीवरील चीवटम्हातारी सारखा , सदैव आपल्या मनावर पगडा ठेवुन, जगणेच काय,पण मरणे सुध्दा नकोसे, करनारा, आपण वाट बघतबसनार...असा दिवस मावळण्याची. अन् उध्याचा,दिवस, चांगला उजाडेल याची...... मनाला समजावीत् उध्याचा सुर्य़ आपल्या साठी उगवणार आहे......केवळ आपल्यासाठी............. भास्कर पवार “करीयर” प्लॅनिंग प्लॅनिंग करतांना आयुष्यच जगावयाचच राहुन गेल !! बेरीज कधी जमलीच नाही वजाबाकीच सदैव होत गेली !! वेळेच भान ठेवता ठेवता--- वेळच कायमची निघुन गेली !! हंसु हंसु म्हणताना आसवांनीच सरशी केली ----- आयुष्याचे आरेखन करता करताबरच काही बरच काही राहुन गेल--- बरंच काही ----सारचकाही राहुन गेल ----राहुन गेल ----- मनासारख जगण्याचराहुन गेल--- स्वप्नच सार विरुन गेल विरुन गेल-- तो एक उनाड दिवस आयुष्यात कधि आलाच नाही कधि आलाच नाही ‘करीयरच्या’ उंच जाणा-या ग्रॉफच्या--- तळाला सुध्दां खरं जगण्याचा मागमुसही दिसला नाही-- दिसला नाही --- भास्कर रं. पवार ८ मे २००८. !!!!! चालत राहीलो !!!!! धोपट मार्ग सोडु नको, गिरवतागिरवता सरळ मार्गच चालत राहीलो !!! आडवाटेच्या -वाटेलाही कधी नाही गेलो आजुबाजुची दाट दाट हिरवळ !!! खुणावत राहीलीक्षणा-- क्षणाला पण सरळच चालत राहीलो चालतच राहीलो मळ्लेल्या अनेक पाऊल वाटा आल्या नि बोलावत राहील्या बोलावत राहील्या ------ मीदिसेनासा होईपर्यंत ------ मागेवळुन पहाण्याचे हि धैर्यच मला झाले नाही----- तसाच ----अगदी तसाच---- चालत राहिलो ---चालत राहिलो आयुष्याची वाळु रस्ताभर पेरत पेरत जेंव्हा भान आल---तेंव्हा ओंजळीतली वाळुही संपली होती आयुष्य जगलो होतो----- पण जगल्या `` जगल्या विनाच ''!!!!!!

पिता

'' गेले ते दिवस '' ''राहील्या त्या फक्त आठवणी "

इवल्याशा चिमुकल्या डोळ्यांनी
छोटेसे जग पाहीले |
जन्माला आल्या-आल्या प्रथम
माऊलीस माझ्या पाहीले ||
तीचेच बोट धरून मी माझे
पहिले पाऊल टाकले |
तीच्याच शिकवनीतून मी
पहिले"आई"शब्द उच्चारले ||
मातृत्वाच्या संस्कारांचा
स्वाद किती गोड होता |
आईच्या त्या हाकेमद्ये
आडला माझा श्वास होता ||
आज जेव्हा ठेच लागते
तेव्हा तूझीच आठवन येते |
डोळ्यातले ते आश्रु पूसायला
पदर घेवून पूढे येते ||
तू नसताना काय सांगु
कुठे तूझी कमी भासते |
जशी पावला पावलावरती
तूझीच आठवन मनी आसते ||
जेवताना आजूनही आठवतो
तू भरवलेला प्रत्येक घास |
कसं सांगु आई भासतो
आजही तो भोकाडीचा भास ||
तूझ्याच डोळ्यांमद्ये मी
माझे सारे जग पाहीले |
जन्माला आल्या-आल्या प्रथम
माऊलीस माझ्या पाहीले |

तर तो यवन नाथांवर १०८ वेळा थुंकला नसता.

तर हि गोष्ट आहे..संत एकनाथांची एकदा नदीवर स्नानास गेले असता बाहेर आल्यावर एक यवन त्यांच्यावर थुंकला त्यांनी परत नदीत बुडी मारलीआणि बाहेर आले.यवन परतथुंकला त्यांनी परत बुडी मारली, अस १०८ वेळाघडल नाथांनी न त्याला शिव्या शाप दिले न ??ाही बोलले.शिक्षकांनी हि गोष्टवर्गात सांगितली आणि त्यांनी यावरून या गोष्टीच तात्पर्य कुणी सांगेल का….?असा प्रश्न केला ज्याने त्याने आपापल्या बुद्धी प्रमाणे पुढील उत्तर दिली :१)- नाथ किती महान होते ते कळत. २)- नाथांची क्षमाशील वृत्ती दिसून येते.३)- माणसाने कस वागाव ते हि गोष्ट शिकवत. ४)- एखाद्याला जिंकायचं असेल तरप्रेमाने जिंका. ५)- रागावून त्रास तुम्हालाच. ६)-शिक्षा करण्याचा अधिकार तुम्हाला नाही ते काम परमेश्वराच आहे.७) दुसर्लाया माफ करण्यातच खरा आनंद लपला आहे. अशी एकसोएक उत्तर विद्यार्थ्यांनी दिली पण एक विद्यार्थी मात्र गप्प होता.शिक्षकांनी त्याला विचारले तू काही उत्तर देत,त्यावर तो विद्यार्थी उठून उभा राहिला आणि म्हणाला, “गुरुजी माझ्या मित्रांनी जी उत्तर दिली, ती त्यांना शिकवण्यात आलेल्या शिकवणुकी नुसारच दिली पण,नाथांची हि गोष्ट ऐकल्यावर माझ्या लक्षात आल ते अस..,“कि हिंदूस्थानी (भारतीय) समाज तेव्हा हि निद्रिस्त होता आणि आज हि आहे“.शिक्षक म्हणाले, “काय बोलतोस तू…?,नाथांना चूक ठरवतोस..?”.तो विद्यार्थी म्हणाला, “नाही गुरुजी. मी नाथांना चूक ठरवणारा कोण..?,नाथ जे काहीवागले ते त्यांच्या सन्यस्त वृत्तीला साजेसच होत या कृती मुळे ते संत पदाच्या सर्वोच्च स्थानी बसले पण.?, तो यवन जेव्हा १०८ वेळा थुंकत होता त्यावेळी हिंदूस्थानी(भारतीय) समाज निष्क्रीयतेने पाहत होता. त्याला या गोष्टीचा विरोध करावा असे मुळीच वाटले नाहीनाथ संत असले तर तो हिंदूस्थानी (भारतीय) समाज संत नव्हता, जर वेळीच चोप दिला असता तर तो यवन नाथांवर १०८ वेळा थुंकला नसता.नाथांनी जस त्याचं कामकेल तस हिंदूस्थानी (भारतीय) समाज नी त्याचं काम करणयोग्य होत.न कि, नाथांच्या या कृतीचा चुकीचा अर्थ विचार लोकात पसरवण.हे बाणेदारउत्तर देणारा तो विद्यार्थी होता. '' स्वातंत्र्य वीर विनायक दामोदर सावरकर '' !! जय हिंद, गोष्टीच तात्पर्य::-''आपल्याभारत मातेच्या दुर्दैवाने आज स्वातंत्र्या नंतर 64 वर्षांनंतर देखील हिंदूस्थानी(भारतीय) समाज निद्रिस्त आणि निष्क्रीयच आहे.आज हि आपल्याहिंदूस्थानी (भारतीय) समाजाची तसेच राज्यकर्त्यांची उदासीन-कचखाऊ वृत्ती आणि विदेशींचे अनावश्यक लांगुलचालन करण्याची प्रवृत्ती कायम आहे.अजूनही वेळीच सावध होवून विदेशींचे अनावश्यक लांगुलचालन अतितात्काळ थांबवून प्रत्येक वाईट कामाला आणि बेकायदेशीर कृत्याला वेळीच कडाडून विरोध केलाच पाहिजे.ह्या पुढे प्रत्येक भारतीय नागरिकाने आजीवन राज्यघटनाआणि प्रचलित कायद्यांच्या चौकटीतराहून '' प्रचलित सर्व क़ायदे आणि नीति-नियम यांचे अत्यंत काटेकोरपणे पालन करुन प्रत्येकाने न चुकता आप-आपले कर्तव्यपालनकरणे अशा प्रकारे '' अत्यंत जबाबदार-सुजाण नागरिक '' बनणे तसेच आपली नागरिकत्वाची सर्व कर्तव्ये आणि संपूर्ण जबाबदार्या अत्यंत काटेकोरपणे तंतोतंत पार पडणे अत्यावश्यक आहे. ''

ओळख असावी